خرداد 1399 بود. درست یک هفته قبل از عمل جراحیام. از بنیاد (خیریه) یاران عشق تماس گرفت و در مورد امکانمندی ایران برای ساخت واکسن تب مالت (انسانی) پرسید. بحبوحه کرونا بود و بازار ساخت واکسن کرونا داغ بود. انواع تکنولوژیهای ساخت واکسن بر سر زبانها بود. پاسخ را نمیدانستم. نیاز به جستجو و پرس و جو بود. اما چرا واکسن تب مالت انسانی؟ سالانه وقوع واقعی ابتلا به بیماری تب مالت انسانی، 5،000،000 تا 12،500،000 موارد تخمین زده شده است. تب مالت انسانی در بیشتر کشورهای عضو خاورمیانه بومی است. یمن، سوریه، عراق، عربستان سعودی، ترکیه و ایران دارای بالاترین میزان بروز این بیماری در جهان هستند که مانند دیگر کشورهای خاورمیانه از آمار معتبری در این باره بهره مند نیستند زیرا دادههای آنها بر اساس آمارهای ملی و یا اطلاعات غیررسمی جمعآوری شده از بیمارستانها و آزمایشگاههای تشخیصی تهیه میشود. بر اساس گزارش وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، به لحاظ شیوع بیماری تب مالت در ایران، استانها در چهار سطح بسیار شدید، شدید، متوسط و کم طبقه بندی می شوند. در گروه بسیار شدید استانهای آذربایجان شرقی، همدان، مرکزی، لرستان، کرمانشاه، آذربایجان غربی و خراسان جنوبی قرار دارند که میزان بروز تب مالت در هر 100 هزار نفر، 31 تا 41 نفر میباشد. تب مالت از بیماریهایی است که میزان بالای شیوع انسانی و حضور گسترده آن هزینه های محسوس و نامحسوس بسیاری را موجب شده است. کاهش کیفیت زندگی افرادی که علائم بالینی را تجربه میکنند و نیز تأثیراتی که این بیماری بر معیشت دامداران دارد، رنج عاطفی زیادی را به بار می آورد. مراقبتهای بهداشتی، درمان، مدیریت بیماران بالینی، تشخیص آزمایشگاهی، خدمات پزشك، بستری، معالجه و داروها برای بیماران بالینی هزینههای زیادی را بر فرد و جامعه ایجاد میکند.
تولید واکسن انسانی به عنوان یک استراتژی دفاع بیولوژیکی و هم به عنوان یک راه حل موقت، در شرایطی که عوامل اقتصادی یا جامعه شناختی مانع استفاده از یک برنامه موثر کنترل بیماری حیوانات بشمار میرود، میتواند یک ضرورت تلقی شود. در واقع، نیاز به حمایت از افراد پرخطر شغلی و سایر جمعیتهای مستعد منجر به تلاشهایی در زمینه تولید واکسن انسانی شده است. این تلاشها با موفقیت های متغیری روبرو شدهاند، اما هیچ یک منجر به تولید یک محصول قابل قبول نشده است. بعضی از صاحبنظران نیز معتقدند که کشورهای توسعه یافته برای مشکلاتی که کشورهای خودشان درگیر آن نیستند، اقدامی نمیکنند. اگرچه طبق مطالعاتی که انجام دادیم، هر جا که جنگی بوده، ردپای شیوع این بیماری و تلاشهایی برای تولید واکسن آن وجود داشته است.
برای یافتن پاسخ این سوال که آیا امکان ساخت واکسن تب مالت انسانی وجود دارد، تیمی از افراد متخصص داوطلب و داوطلبان یاران عشق تشکیل شد. جستجوهای بسیاری انجام دادیم. از هر جا سرنخی تحت عنوان مقاله، پتنت، پایان نامه و خبری در سایتی می یافتیم در آن عمیق می شدیم تا ببینیم جهان از این بابت در کجا ایستاده است. چقدر فاصله تا تحقق آن وجود دارد و در کجای دنیا ممکن است این امر تحقق یابد. این تلاشها ثمرهای نداشتند جز اینکه متوجه یک نیاز و خلاء در مجموعه پژوهشی کشور بشویم و آن همسویی پژوهشها و نیازهای روز کشور بود.
اما تب مالت فقط یک مثال است. بیماریهای مرتبط با فقر دیگر مثل مالاریا و لیشمانیا هم هستند که رو به گسترش هستند. به این لیست میتوانیم موارد بسیار دیگری در حوزه بهداشت و خارج از آن، اضافه کنیم که نیاز به دیده شدن و بهبود دارند. به همین دلیل سیمرغ متولد شد.
من و همکارانم، که پژوهشگران و فعالان اجتماعی هستیم، در تجربیات مشترکمان به لزوم همراستایی بیشتر بین پژوهش و مشکلات حلنشده پی بردیم. سیمرغ در پی انجام پژوهشهای مؤثر برای پاسخگویی به نیازهای امروز جامعه ایران است. برای ما مهم است که هر پژوهش هدفی ملموس داشته باشد و بتواند به بهبود کیفیت زندگی و ایجاد تعادل در جنبههای مختلف حیات کمک کند.
ارزش محوری سیمرغ، استفاده از علم، پژوهش و فناوری برای ارتقاء صلح و بهبود کیفیت زندگی است. چشمانداز ما ایجاد شور و شوق عمومی برای استفاده از علم در حل مسائل جامعه و عدم توازنهای کشور است.
سیمرغ میداند که برای رسیدن به نتایج کاربردی در سطح جامعه، علاوه بر آگاهی و انگیزه، به تأمین مالی و هماندیشی نیاز داریم. از این رو، تصمیم گرفتیم بستری فراهم کنیم که علم و پژوهش در خدمت زندگی هممیهنانمان قرار گیرد.
مخاطبان سیمرغ دو گروه هستند:
اگر شما هم با سیمرغ همراستا هستید و میخواهید در این مسیر مشارکت کنید، لطفاً اطلاعات تماس خود را با ما به اشتراک بگذارید تا از پیشرفتهای این فعالیتها آگاه شوید.
