دومین برنامه دسته جمعی گروه نیکیهای کوچک، بازدید از مجموعهی کهریزک بود. گزارش آن را عیناً در زیر آوردهام:
برنامهی بازدید از کهریزک
۲۱ فروردین، با حضور تعدادی از افراد گروه «نیکیهای کوچک» انجام شد.
برنامه با صحبتهای دکتر بختیاری (معاون سلامت مجموعهی کهریزک) در جمع حاضران رسماً شروع شد. دکتر بختیاری مختصری در مورد تاریخچهی کهریزک صحبت کردند و اشاره کردند که دکتر حکیمزاده، کهریزک را با تأسیس یک درمانگاه با دو اتاق در سال ۱۳۵۱ پایهریزی کردند و امروز این مجموعه ۴۲ هکتار مساحت و ۱۸ هکتار زیربنا دارد و به ۱۷۵۰ مددجو خدمت میکند. فعالیتها و کمکهایی که در این مجموعه به مددجوها میشود باعث افزایش ۱۴۰۰ روز امید به زندگی در سال گذشته شده است. با این حال، ایشان یک روز زندگی در منزل خودِ مددجو را معادل یک سال تلاش همکارانشان در کهریزک دانستند. ایشان در ادامه تعدادی از فعالیتهای خیرین را نام بردند. در کهریزک، متناسب با اعیاد و مراسم متعارف دیگر، جشنها و روضههای مختلف برگزار میشود. ورزش همگانی و حرفهای هم انجام میشود که از میان مددجویان، قهرمان ملی و آسیایی هم داشتهاند. گروه بانوان کار استحمام، ماساژ، رنگ و شانه زدن مو و کارهایی از این قبیل را انجام میدهند. آموزش زبان آلمانی با خط بریل به نابینایان، از دیگر فعالیتهایی است که مسبب آن افراد خیر بودهاند.
در ادامه برنامه، آقای کشاورز، مسئول روابط عمومی کهریزک، تعدادی از بخشهای کهریزک و فعالیتهای مددجویان را معرفی کردند. جمعاً ۳۰ کارگاه در کهریزک وجود دارد که از بزرگترین کارگاههای توانبخشی کشور محسوب میشوند. در کارگاه خیاطی، با اضافی پارچههای اهدایی به کهریزک، کارهای زیادی انجام میشود که در بازار بانوان تجریش به صورت همت عالی فروخته میشوند. در این بخش، علاوه بر لباس فرم کارکنان، از بیرون مجموعه هم سفارش میگیرند. ساکهای چرمیِ سفارشیِ ارگانها و مؤسسات مختلف هم از دیگر محصولات این بخش است. مددجوها، کار مونتاژ وسایلی مثل هواکش، قطعات مختلف موتور سیکلت و غیره را هم انجام میدهند. یکی دیگر از کارگاهها، کارگاه گلسازی و مونتاژ نام دارد. در این کارگاه، مددجوها با استفاده از گلهای خشک محوطه و سلفون، کارتهای زیبایی خلق میکنند که به عنوان کارت دعوت مهمانها مورد استفاده خودِ مجموعه قرار میگیرد. در کهریزک کارگاه کفش هم وجود دارد. کفشهای مستعمل از درِ منازل تحویل گرفته میشوند، اینجا تعمیر و بازسازی میشوند و مجدداً مورد استفاده قرار میگیرند. یک استادکار کفش سالهاست که در این قسمت فعالیت میکند.
یکی از کارگاههای جالب دیگر، کارگاه معرقکاری است که ۱۷-۱۸ نفر در آن مشغول هستند. در اینجا با «امید» آشنا شدیم. امید دست ندارد. با پاهایش طرحهای زیبای مدل را روی چوب، با ارهمویی بُرش میدهد. سُمباده میزند و معرقکاریهای زیبایی را با پاهای توانمندش میسازد. حدود ۹ سال است که اینجا کار میکند. ابوالفضلخان هم که ۴۰ سال به نجاری مشغول بوده، اینجاست. آنها برای کارشان از چوبهای درخت پرتقال، انجیر، نارنج، گردو و عناب که سختیِ متفاوت و رنگهای متنوع دارند، بر حسب نیاز استفاده میکنند. در کنار کارگاه معرقکاری، خانم عباسپور مددجویان را برای ساخت کارهای دستی با ابتداییترین ابزار و وسایل مثل پوشال و خردههای پارچه هدایت میکند. آنها بذرها و دانهها و گلبرگهای گیاهان محوطه را هم جمعآوری میکنند و برای خودشان یک عطاری هم به راه انداختهاند. عرق گیاهان هم در عطاری آنها پیدا میشود. محصولات آنها هم در بازارچههای خیریه فصلی قابل ابتیاع است. کمی آن طرفتر، کارگاهی است که در آن بطریهای شیشهای دورانداختنی تبدیل به تابلوهای تزئینی زیبا میشوند. اینجا شیشهها حرارت میبینند و روی آنها طرحهای متنوع نقش میبندد. در کارگاه قالیبافی حدود ۳۰ دار قالیچه برپا است. نقشها یکی هستند و با یک سرعت بافته میشوند. کارگاه بعدی، کارگاه سفال بود. انواع کبوتر و قلک و گلدانهای زیبا، حاصل فعالیت مددجوهای این بخش است. از این گلدانهای سفالی به اهداءکنندگان گوسفند در مراسم عید قربان، هدیه میدهند. معمولاً مددجوها، هفتهای یک بار تحت آموزش استاد قرار میگیرند و در بقیه روزها از ۸ صبح تا ۱۲ ظهر خودشان در این زمینه فعالیت میکنند. در این ساعتها گاهی هم به فیزیوتراپی میروند. افرادی که در کارگاهها فعالیت میکنند، حقوق هم دریافت میکنند. اهمیت فعالیت فیزیکی مددجوها برای حفظ روحیه و سلامتیشان به حدی است که برای بعضیها که توان ناچیزی دارند، در حد گلوله کردن و باز کردن کاموا و مجدداً گلوله کردن آن است.
فیزیوتراپی
مددجوها در بازه زمانی صبح تا ظهر ویزیت میشوند و در صورت تجویز پزشک معالج، فیزیوتراپی هم میشوند. از روستاهای اطراف کهریزک هم به درمانگاه و فیزیوتراپی مراجعه میکنند که به عنوان یک منبع درآمد، آنها هم پذیرش میشوند. در کنار بخش فیزیوتراپی، یک بخش هیدروتراپی هم وجود دارد. کلیه ابزار و وسایل این بخشها، از طرف خیرین اهداء شده است.
بخش سالمندان (خانمها) و بیماران مولتیپل اسکلروزیس (اماس)
مددجوهای این بخشها در ساختمانهای مجزایی بستری هستند. حدود ۱۰ سالمند در هر اتاق هستند که در طول روز روی تختهایشان مینشینند و یا دراز میکشند. سنهایشان متفاوت است. بعضی سرحالتر و بعضی ضعیفتر هستند. بعضیها زندهدلتر و بعضیها هم پژمرده هستند. موی سپید و پوست چیندار وجه اشتراک اصلی آنهاست. اتاقهای بیماران اماسی کوچکتر است. در هر اتاق دو بیمار اماسی هستند. هر کدام در یک ناحیه از بدن ناتوانی دارند. اینجا همهجور سنی وجود دارد. بیماران اماسی امید زیادی به بهبودی کامل دارند. این بیماران و همچنین سالمندان، با روی گشاده منتظر بازدیدکنندهها هستند. خودشان برای برقراری ارتباط پیشقدم میشوند. اصلاً خودشان به شما یاد میدهند چطور با آنها ارتباط برقرار کنید.
دیدگاه خود را بنویسید