سال 1392 بود، دانشجوی دکتری بودم و سرخوش از زندگی. در سالن اجتماعات بیمارستان آتیه، جلسات تفسیر اشعار حافظ برگزار می‌شد، من هم گاهی شرکت می‌کردم. یک بار پیامکی دریافت کردم که در همان محل و همان زمان جلسه بحث آزاد به زبان انگلیسی برگزار می‌شود. طبق معمول با خرسندی از میدان شهریاری رفتم یادگار و سرازیر شدم به سمت آتیه. جلسه آن روز اینطور شروع شد که اگر اهل بحث و اهل گفتگو به زبان انگلیسی هستیم، جای مناسبی آمده‌ایم. آن زمان هر دو برایم جالب بود. برگزار کننده دکتر محمود صدیق بود و از ما دعوت کرد در صورت تمایل در جلسات مشابهی که در موزه صلح برگزار می‌شود هم شرکت کنیم. دکتر صدیق این جلسات را رایگان برگزار می‌کرد و بعد از یکی از همین جلسات از ایده نیکی‌های کوچک، برای‌مان صحبت کرد.